از آنجایی که قطعات دقیق فولاد ضد زنگ دارای مقاومت در برابر خوردگی، شکل پذیری، سازگاری و چقرمگی عالی در محدوده دمایی وسیع هستند، به طور گسترده در صنایع سنگین، صنایع سبک، صنایع مورد نیاز روزانه و صنایع دکوراسیون ساختمان استفاده می شود. کاربرد.
مردم فولاد آلیاژی با محتوای کروم بیشتر از 12٪ یا محتوای نیکل بیشتر از 8٪ را فولاد ضد زنگ می نامند.
این فولاد دارای مقاومت خوردگی خاصی در جو یا محیط های خورنده است و در دماهای بالاتر (بیش از 450 درجه سانتیگراد) استحکام بالایی دارد. فولاد با محتوای کروم 16 تا 18 درصد، فولاد ضد اسید یا فولاد ضد زنگ مقاوم در برابر اسید نامیده می شود و معمولاً به آن فولاد ضد زنگ می گویند.
با توجه به ویژگی های ذکر شده فولاد ضد زنگ، بیشتر و بیشتر در صنایع هوانوردی، هوافضا، صنایع شیمیایی، نفت، ساختمان و صنایع غذایی و زندگی روزمره استفاده می شود.
فولاد ضد زنگ در فرآیند پردازش با مشکلات زیر روبرو می شود:
سخت شدن کار شدید: انعطاف پذیری فولاد ضد زنگ زیاد است، شخصیت در هنگام تغییر شکل پلاستیک مخدوش می شود و ضریب تقویت بزرگ است. و آستنیت به اندازه کافی پایدار نیست، تحت تأثیر تنش برش، بخشی از آستنیت به مارتنزیت تبدیل می شود. به علاوه ترکیب، تحت اثر حرارت برش، ناخالصی ها به راحتی تجزیه شده و به صورت پراکنده پخش می شوند، به طوری که در حین برش یک لایه سخت ایجاد می شود. پدیده سخت شدن کار تولید شده توسط خوراک قبلی یا فرآیند قبلی به طور جدی بر پیشرفت روان فرآیند بعدی تأثیر می گذارد.
نیروی برش بزرگ: تغییر شکل پلاستیک فولاد ضد زنگ در فرآیند برش زیاد است و در نتیجه نیروی برش افزایش می یابد. فولاد ضد زنگ دارای سختی کاری جدی و استحکام حرارتی بالایی است که باعث افزایش بیشتر مقاومت برش می شود و همچنین پیچش و شکستن براده ها دشوار است.
دمای برش بالا: تغییر شکل پلاستیک و اصطکاک با ابزار در حین برش زیاد است و گرمای برش زیادی تولید می شود. مقدار زیادی از گرمای برش در سطح مشترک بین منطقه برش و تماس ابزار و تراشه متمرکز شده است و شرایط اتلاف حرارت ضعیف است.
